تصفیه آب و فاضلاب

سیستم های استخر تصفیه فاضلاب به طور کلی از برق کمتری استفاده می کنند و پیچیدگی کمتری نسبت به سیستم های تصفیه مکانیکی فاضلاب رایج مانند لجن فعال دارند (داونینگ و همکاران ، 2002 ؛ میدل بروکس و همکاران ، 1981). لوله کاروگیت مصرف کم برق تا حدی از طریق تولید فتوسنتز اکسیژن توسط جلبک ها حاصل می شود که می تواند نیاز به هوادهی مکانیکی را جبران کند. با این حال ، مقداری از این مزیت در صرفه جویی در مصرف انرژی برای سیستم های استخر فاضلاب که باید از فرایندهای انعقاد و جداسازی برای حذف ریز جلبک های معلق از پساب خود استفاده کنند تا مطابق با مقررات مربوط به مواد جامد معلق (TSS) و اکسیژن بیولوژیکی پنج روزه باشد ، از بین می رود. تقاضا (BOD5). به عنوان مثال ، حد تخلیه تعیین شده توسط آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (USEPA) برای استخرهای تصفیه 45 میلی گرم در لیتر برای هر دو BOD5 و TSS ، به طور متوسط 30 روز است (EPA ، 2007). پس از جداسازی ، دوغاب زیست توده جلبکی برداشت شده معمولاً برای دفع به حوضچه های تصفیه برگردانده می شود (شکل 1). این عمل منجر به نیاز به مكرر لایروبی استخرهای احتمالی می شود. سختی گیر آزاد سازی مواد و عناصر غذایی خواستار اکسیژن از زیست توده در حال تجزیه. به طور بالقوه افزایش انتشار گاز متان گاز گلخانه ای. و از بین رفتن زیست توده جلبکی ، ماده اولیه بالقوه سوخت های زیستی. این روش مرسوم می تواند شامل هضم بی هوازی جلبک ها باشد (شکل 2) ، به تصفیه خانه های فاضلاب اجازه می دهد تولید سوخت تجدیدپذیر را افزایش دهند (Oswald & Golueke، 1960). انرژی خورشیدی ذخیره شده در سلولهای جلبکی در نتیجه فتوسنتز می تواند از طریق هضم بی هوازی به سوخت متان تبدیل شود (Golueke و همکاران ، 1957). سپس می توان متان را برای تولید الکتریسیته ، با گرمای ضایعاتی که برای گرم کردن هضم کننده های بی هوازی استفاده می شود ، سوزاند. ازن ژنراتور به عنوان نمونه ای از کاربردهای مقیاس کامل این مفهوم ، کارخانه کنترل آلودگی آب (WPCP) شهر سانیوال ، کالیفرنیا در حال بررسی هضم زیست توده میکرو جلبکی است که در حال حاضر از پساب 440 جریب استخرهای احتمالی برداشت می شود. مخازن پروپیلن با استفاده از انعقاد پلیمر و شناور سازی هوا محلول. دوغاب یا شناور برداشت شده در حوضچه ها دفع می شود. تلاش های قبلی برای هضم این زیست توده جلبکی در مقیاس کامل در Sunnyvale پس از مدت کوتاهی به دلیل تشکیل یک لایه شناور جلبکی ضخیم و پایدار در هضم کننده آزمایش و کاهش احتمالی pH متوقف شده است (EAO، Inc & Bracewell Engineering، Inc.) ، 1988 ؛ De Sa ، pers. comm. ، 2009)). برای بهبود اختلاط هضم کننده و به حداقل رساندن تشکیل لایه شناور در طی آزمایشات هضم جلبک های آینده ، مخلوط کردن گاز هضم کننده ها با مخلوط کردن پمپ خارجی موثرتر جایگزین می شود

سیستم های استخر تصفیه فاضلاب به طور کلی از برق کمتری استفاده می کنند و پیچیدگی کمتری نسبت به سیستم های تصفیه مکانیکی فاضلاب رایج مانند لجن فعال دارند (داونینگ و همکاران ، 2002 ؛ میدل بروکس و همکاران ، 1981). لوله کاروگیت مصرف کم برق تا حدی از طریق تولید فتوسنتز اکسیژن توسط جلبک ها حاصل می شود که می تواند نیاز به هوادهی مکانیکی را جبران کند. با این حال ، مقداری از این مزیت در صرفه جویی در مصرف انرژی برای سیستم های استخر فاضلاب که باید از فرایندهای انعقاد و جداسازی برای حذف ریز جلبک های معلق از پساب خود استفاده کنند تا مطابق با مقررات مربوط به مواد جامد معلق (TSS) و اکسیژن بیولوژیکی پنج روزه باشد ، از بین می رود. تقاضا (BOD5). به عنوان مثال ، حد تخلیه تعیین شده توسط آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (USEPA) برای استخرهای تصفیه 45 میلی گرم در لیتر برای هر دو BOD5 و TSS ، به طور متوسط 30 روز است (EPA ، 2007). پس از جداسازی ، دوغاب زیست توده جلبکی برداشت شده معمولاً برای دفع به حوضچه های تصفیه برگردانده می شود (شکل 1). این عمل منجر به نیاز به مكرر لایروبی استخرهای احتمالی می شود. سختی گیر آزاد سازی مواد و عناصر غذایی خواستار اکسیژن از زیست توده در حال تجزیه. به طور بالقوه افزایش انتشار گاز متان گاز گلخانه ای. و از بین رفتن زیست توده جلبکی ، ماده اولیه بالقوه سوخت های زیستی. این روش مرسوم می تواند شامل هضم بی هوازی جلبک ها باشد (شکل 2) ، به تصفیه خانه های فاضلاب اجازه می دهد تولید سوخت تجدیدپذیر را افزایش دهند (Oswald & Golueke، 1960). انرژی خورشیدی ذخیره شده در سلولهای جلبکی در نتیجه فتوسنتز می تواند از طریق هضم بی هوازی به سوخت متان تبدیل شود (Golueke و همکاران ، 1957). سپس می توان متان را برای تولید الکتریسیته ، با گرمای ضایعاتی که برای گرم کردن هضم کننده های بی هوازی استفاده می شود ، سوزاند. ازن ژنراتور به عنوان نمونه ای از کاربردهای مقیاس کامل این مفهوم ، کارخانه کنترل آلودگی آب (WPCP) شهر سانیوال ، کالیفرنیا در حال بررسی هضم زیست توده میکرو جلبکی است که در حال حاضر از پساب 440 جریب استخرهای احتمالی برداشت می شود. مخازن پروپیلن با استفاده از انعقاد پلیمر و شناور سازی هوا محلول. دوغاب یا شناور برداشت شده در حوضچه ها دفع می شود. تلاش های قبلی برای هضم این زیست توده جلبکی در مقیاس کامل در Sunnyvale پس از مدت کوتاهی به دلیل تشکیل یک لایه شناور جلبکی ضخیم و پایدار در هضم کننده آزمایش و کاهش احتمالی pH متوقف شده است (EAO، Inc & Bracewell Engineering، Inc.) ، 1988 ؛ De Sa ، pers. comm. ، 2009)). برای بهبود اختلاط هضم کننده و به حداقل رساندن تشکیل لایه شناور در طی آزمایشات هضم جلبک های آینده ، مخلوط کردن گاز هضم کننده ها با مخلوط کردن پمپ خارجی موثرتر جایگزین می شود