تصفیه آب و فاضلاب

وجود بیوفیلم بر روی سطح غشای هوادهی از طریق روشهای مختلف انتقال جرم از طریق غشا را تحت تأثیر قرار می دهد. نتایج حاصل از مطالعات تجربی (به عنوان مثال دوس سانتوس و لیوینگستون ، 1995) و مطالعات مدل سازی سختی گیر (Essilaet al. ، 2000) نشان می دهد که تنفس زیست توده در نزدیکی سطح غشا منجر به افزایش میزان انتقال اکسیژن سپتیک تانک از طریق غشا می شود. این می تواند به حفظ اختلاف غلظت حداکثر حداکثر در غشا ، دادن شارهای بالاتر همانطور که توسط معادله 2-15 پیشنهاد شده است ، نسبت داده شود. مطالعات اضافی توسط کیسی و همکاران (2000a ، 2000b) نشان می دهد که این "اثر تنفس" فقط قابل استفاده است به بیوفیلم های جوان و نازک. در بیوفیلم های ضخیم تر ، تجمع زیست توده منجر به افزایش مقاومت در انتقال جرم ، و کاهش سرعت انتقال اکسیژن می شود. این عواقب مربوط به حذف آلاینده ها است زیرا مقاومت به انتقال جرم بیوفیلم باعث کاهش سرعت انتشار بستر به مناطق غنی از اکسیژن از بیوفیلم و اکسیژن به مناطق غنی از بیوفیلم می شود.
40Côté و همکاران (1989) ، پیشنهاد می کنند که وجود یک بیوفیلم در سطح غشا membrane تأثیر منفی بر میزان انتقال اکسیژن در ازن ژنراتور خواهد داشت. محققان تحقیقاتی را با زیست توده فعال انجام ندادند ، اما فرض بر این است که جذب در غشا CO CO2 و سایر محصولات تنفسی باعث کاهش ضریب انتشار اکسیژن در مواد غشایی می شود و سرعت انتقال اکسیژن را کند می کند.Shanahan & Semmens (2006) یکی از معدود تحقیقات را انجام داد که در آن مشخصات انتقال جرم غشا clean تمیز در MABfR قبل از ایجاد بیوفیلم ایجاد شد. با استفاده از یک غشای ورق تخت ، شارهای اکسیژن محلی غشای ورق مسطح تمیز از یک رابطه مشابه شکل در معادله 2-15 محاسبه شد ، که در کار با غشای تمیز ایجاد شده است و در مقایسه با شارهای محاسبه شده از تبدیل نیتروژن آمونیاک به نیترات محققان کاهش شار را در بخشهای بالادست غشا مشاهده کردند ، جایی که وجود یک بیوفیلم تلاطم را کاهش می دهد و در مناطق پایین دست که بیوفیلم لایه مرزی در لوله کاروگیت را کاهش می دهد ، افزایش می یابد. مفهوم این کار برای غشای لوله ای ، جایی که مشخص می شود مرز از اهمیت کمتری برخوردار است ، این است که انتقال اکسیژن با حضور بیوفیلم کاهش می یابد.

وجود بیوفیلم بر روی سطح غشای هوادهی از طریق روشهای مختلف انتقال جرم از طریق غشا را تحت تأثیر قرار می دهد. نتایج حاصل از مطالعات تجربی (به عنوان مثال دوس سانتوس و لیوینگستون ، 1995) و مطالعات مدل سازی سختی گیر (Essilaet al. ، 2000) نشان می دهد که تنفس زیست توده در نزدیکی سطح غشا منجر به افزایش میزان انتقال اکسیژن سپتیک تانک از طریق غشا می شود. این می تواند به حفظ اختلاف غلظت حداکثر حداکثر در غشا ، دادن شارهای بالاتر همانطور که توسط معادله 2-15 پیشنهاد شده است ، نسبت داده شود. مطالعات اضافی توسط کیسی و همکاران (2000a ، 2000b) نشان می دهد که این "اثر تنفس" فقط قابل استفاده است به بیوفیلم های جوان و نازک. در بیوفیلم های ضخیم تر ، تجمع زیست توده منجر به افزایش مقاومت در انتقال جرم ، و کاهش سرعت انتقال اکسیژن می شود. این عواقب مربوط به حذف آلاینده ها است زیرا مقاومت به انتقال جرم بیوفیلم باعث کاهش سرعت انتشار بستر به مناطق غنی از اکسیژن از بیوفیلم و اکسیژن به مناطق غنی از بیوفیلم می شود.
40Côté و همکاران (1989) ، پیشنهاد می کنند که وجود یک بیوفیلم در سطح غشا membrane تأثیر منفی بر میزان انتقال اکسیژن در ازن ژنراتور خواهد داشت. محققان تحقیقاتی را با زیست توده فعال انجام ندادند ، اما فرض بر این است که جذب در غشا CO CO2 و سایر محصولات تنفسی باعث کاهش ضریب انتشار اکسیژن در مواد غشایی می شود و سرعت انتقال اکسیژن را کند می کند.Shanahan & Semmens (2006) یکی از معدود تحقیقات را انجام داد که در آن مشخصات انتقال جرم غشا clean تمیز در MABfR قبل از ایجاد بیوفیلم ایجاد شد. با استفاده از یک غشای ورق تخت ، شارهای اکسیژن محلی غشای ورق مسطح تمیز از یک رابطه مشابه شکل در معادله 2-15 محاسبه شد ، که در کار با غشای تمیز ایجاد شده است و در مقایسه با شارهای محاسبه شده از تبدیل نیتروژن آمونیاک به نیترات محققان کاهش شار را در بخشهای بالادست غشا مشاهده کردند ، جایی که وجود یک بیوفیلم تلاطم را کاهش می دهد و در مناطق پایین دست که بیوفیلم لایه مرزی در لوله کاروگیت را کاهش می دهد ، افزایش می یابد. مفهوم این کار برای غشای لوله ای ، جایی که مشخص می شود مرز از اهمیت کمتری برخوردار است ، این است که انتقال اکسیژن با حضور بیوفیلم کاهش می یابد.